W części Inferno, będącej konkursem najlepszych polskich spektakli minionego sezonu, do walki o statuetkę Boskiego Komedianta stanęli mistrzowie polskiego teatru i ich uczniowie. Zobaczyliśmy głośne Tango Jerzego Jarockiego z Teatru Narodowego w Warszawie oraz osławioną drugą część tryptyku Krystiana Lupy Persona. Po rocznej przerwie powróciły do Krakowa Anna Augustynowicz oraz Monika Strzępka. Inscenizacja Wesela autorstwa Augustynowicz, zaprezentowana podczas pierwszej edycji festiwalu, udowodniła zarówno polskim widzom, jak i zagranicznym jurorom, że polski dramat narodowy nie musi być hermetyczny, a spektaklowi przyznana została nagroda specjalna. Tym razem artystka pokazała spektakl Migrena zrealizowany w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. Z kolei Monika Strzępka powróciła do Krakowa ze spektaklem Był sobie Andrzej, Andrzej, Andrzej i Andrzej. Do konkursu zakwalifikował się także Iwan Wyrypajew ze spektaklem Lipiec zrealizowanym w warszawskim Teatrze na Woli. Krzysztof Garbaczewski, którego Opętani byli rok temu prezentowani na Boskiej Komedii w sekcji Paradiso, tym razem wzięli udział w konkursie. Jego spektakl Odyseja wg Homera, zrealizowany w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu, od dnia premiery zdążył już zebrać pochwalne recenzje. W sekcji konkursowej krakowskie teatry reprezentowały dwa spektakle: Wesele hrabiego Orgaza Jana Klaty z Teatru Starego oraz Hamlet Macieja Sobocińskiego z Teatru Bagatela.

W Paradiso – części festiwalu poświęconej pracom młodych, ale już cieszących się uznaniem reżyserów mogliśmy obejrzeć spektakl Dynastia. Sclerosis multiplex Natalii Korczakowskiej z Teatru im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu. Weronika Szczawińska z Teatru im. S. Jaracza w Olsztynie zaprezentowała własną wersję znanej sztuki Davida Harrowera Noże w kurach. Z Orgią Piera Paola Pasoliniego, zrealizowaną w gdańskim Teatrze Wybrzeże, przyjechał na Boską Komedię Wiktor Rubin. Nie obeszło się bez powrotów do klasyki: obejrzeliśmy Trzy siostry w reżyserii Piotra Ratajczaka z Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze oraz spektakl Anhelli. Wołanie w reżyserii Jarosława Freta z wrocławskiego Teatru Zar.

W kręgu Purgatorio, obejmującym wydarzenia towarzyszące, w tym roku poświęconej projektowi Życie w teatrze. Legendarny Opis obyczajów zrealizowany w Teatrze STU doczekał się kontynuacji, a po niej – części trzeciej. O północy przybyłem do Widawy czyli Opis obyczajów III w reżyserii Mikołaja Grabowskiego z Teatru Imka w Warszawie to nie tylko powrót wybitnego reżysera teatralnego do pamiętników księdza Kitowicza, ale także podjęta na nowo rozmowa o polskości. Pojawiły się także najnowsze przedstawienie warszawskiego Nowego Teatru – Koniec w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, a gośćmi specjalnymi Boskiej Komedii byli przedstawiciele słynnego Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards. The Living Room w reżyserii Thomasa Richardsa stanowił jeden z etapów poszukiwań prowadzonych przez reżysera i spadkobiercę Jerzego Grotowskiego w dziedzinie „Sztuki jako wehikułu”. Spektakl I am America oraz poetycki koncert Not History’s Bones, oba w reżyserii Maria Biaginiego, oparte zostały na tekstach Allena Ginsberga.

Na podstawie
http://boskakomedia.pl/2010/?d=2&total=87198&loaded=87198&procent=100